Rehabilitacja – zorganizowane współdziałanie lecznictwa usprawniającego i ogólnego, reedukacji psychicznej i zawodowej w celu przystosowania do normalnego życia w społeczeństwie osób, które wskutek wad wrodzonych lub nabytych są inwalidami okresowo lub na stałe. Rehabilitacja jest procesem społecznym, który z zastosowaniem najnowszych zdobyczy nauk medycznych i techniki przywraca w optymalnych granicach sprawność uszkodzonych lub upośledzonych narządów albo aktywizuje możliwości kompensacyjne ustroju. Rehabilitacja przywraca poszkodowanym poczucie własnej wartości społecznej i zawodowej oraz należne im miejsce w rodzinie i społeczeństwie.

Rewalidacja – krąg zabiegów pedagogiczno – leczniczych w pracy z jednostkami odchylonymi od normy, mających na celu przystosowanie do życia w społeczeństwie ludzi normalnych – rehabilitacja.

Ruch bierny – wykonywany z dzieckiem bez jego pomocy ani współpracy.

Ruchy automatyczne – ruchy, które wykonuje się nie myśląc o nich i nie wkładając w wykonanie znaczniejszego wysiłku.

Ruchy dowolne – ruchy celowe wykonywane z koncentracją.

Spastyczność – na skutek uszkodzenia mózgu mięśnie stają się sztywne, ich napięcie jest zbyt duże. Pacjent, mając duże trudności z przezwyciężeniem tego usztywnienia jest w większym lub mniejszym stopniu uwięziony w pewnych nieprawidłowych pozycjach, utrudnia mu to lub uniemożliwia poruszanie się.

Spazm – nagłe, mimowolne napięcie mięśni.

Stereognozja – zdolność do rozpoznawania kształtów, wielkości, wagi przedmiotów.

Supinacja – odwracanie np. ręki dłonią do góry, stopy wewnętrzną krawędzią do góry.

Surdopedagogika – dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem i nauczaniem jak żyć z wadami słuchu.

Szkoła specjalna –szkoła metodami programem i metodami nauczania dostosowanymi do dzieci z zaburzonym rozwojem. Klasy w szkołach specjalnych są znacznie mniej liczne, co umożliwia indywidualne podejście do poszczególnych uczniów. W szkołach specjalnych występuje daleko posunięta zasada poglądowości nauczania ucznia. W szkołach specjalnych w celu jak najszybszego przygotowania absolwentów do pracy zarobkowej w trzech klasach ostatnich wprowadza się ciągi uzawodowione.

Szkoła życia – jest to specjalny rodzaj placówek oświatowo – wychowawczych, podejmujących działalność rewalidacyjną w stosunku do młodzieży umiarkowanie i znacznie upośledzonej umysłowo, która za względu na zakres i stopień upośledzenia nie mogła znaleźć miejsca w szkołach podstawowych specjalnych. Głównym zadaniem szkoły życia jest rewalidacja młodzieży, przystosowanie jej do pracy, oraz wyposażenie tych dzieci w umiejętności i nawyki niezbędne w życiu codziennym.

Terapia mowy – ćwiczenia stosowane w celu rozwijania i poprawiania mowy oraz sprawności jedzenia.

Terapia zajęciowa – usprawnianie w celu ukierunkowania dziecka na możliwie największą niezależność w życiu codziennym.

Tonus mięśniowy – wyjściowy stan napięcia mięśni w czasie spoczynku i w ruchu, regulowany w normalnych warunkach podświadomie w ten sposób, że napięcie jest dostatecznie wysokie, żeby przeciwstawić się pociąganiu przez siłę grawitacji, w pozycji wyprostowanej, lecz nie jest nigdy za silne, aby zaburzyć nasze ruchy.

Tyflopedagogika – dział pedagogiki specjalnej zajmujący się nauczaniem i wychowaniem osobników niewidomych i słabo widzących.

Upośledzenie sprzężone – upośledzenie wielorakie i co najmniej skumulowane podwójne np. głuchota i ślepota, ślepota i upośledzenie umysłowe itp.

Wodogłowie (hydrocefalia) – wada centralnego układu nerwowego polegająca na nadmiernym gromadzeniu się płynu mózgowo – rdzeniowego w komórkach mózgowych (wodogłowie wewnętrzne) lub przestrzeniach podoponowych (wodogłowie zewnętrzne).

Wzorce ruchowe – przy każdym ruchu, lub zmianie pozycji przez ten ruch spowodowanej, mózg pobudza mięśnie do działania zawsze w dobrze skoordynowanych grupach – wzorcach.