Konsekwencje uszkodzeń słuchu:

Konsekwencją utraty słuchu są zaburzenia w zachowaniu mające charakter psychologiczny i społeczny. Nie upośledzając sprawności fizycznej, a potencjalnie także i umysłowej człowieka, uszkodzenie narządu słuchu utrudnia i ogranicza jego kontakty społeczne, stwarzając na ogół sytuacje, a której osoba dotknięta ta niepełnosprawnością zostaje w pewnym stopniu wyizolowana ze środowiska. Staje się to przyczyną powstawania znacznych problem ów natury wychowawczej, dydaktycznej i rehabilitacyjnej.

Konsekwencje jakie powoduje utrata słuchu, są zależne od wielu czynników. Należy wśród nich wymienić przede wszystkim:

• wiek, w jakim nastąpiła utrata słuchu – szczególnie istotne jest, czy mamy do czynienia z głuchota powstałą przed, czy też po opanowaniu mowy jako środka porozumiewania się

• rodzaj i stopień utraty słuchu – w jakim zakresie odbiór różnych częstotliwości został uszkodzony

• protezowanie słuchowe – czy miało miejsce w przeszłości i jak długo, czy obecnie osoba niesłysząca korzysta z aparatów słuchowych

• umiejętność wykorzystywania posiadanych resztek słuchu – jakie bodźce akustyczne osoba z uszkodzonym słuchem jest w stanie odebrać i zidentyfikować bez pomocy aparatów słuchowych czy innych urządzeń technicznych i za ich pomocą

• czynniki środowiskowe okresu dzieciństwa – czy rodzice są (byli) słyszący czy niesłyszący, czy w tym okresie była prowadzona efektywna praca rewalidacyjna z dzieckiem niesłyszącym przez rodziców, poradnię logopedyczną lub w innej formie

• czynniki środowiskowe wieku szkolnego – czy nauka odbywała się w szkołach dla słyszących, słabosłyszących czy głuchych, czy dziecko mieszkało w rodzinie czy w internacie,cz czas wolny, w tym letni wypoczynek spędzało z dziećmi głuchymi czy słyszącymi itp.

• aktualne warunki rodzinne osoby niesłyszącej – czy współmałżonek jest słyszący, słabosłyszący czy niesłyszący i jak się porozumiewają, czy dzieci są słyszące czy niesłyszące, jakie są kontakty z bliższą rodziną, przyjaciółmi itp.

• podstawowy sposób porozumiewania się z otoczeniem – czy jest to mowa dźwiękowa z odczytywaniem z ust i odbiorem akustycznym, język migowy, pismo, gestykulacja, kombinacja tych elementów itp.

• Cechy osobowości osoby niesłyszącej – w tym ogólny poziom inteligencji, zdolność ustroju do kompensacji, motywacje i możliwości w zakresie integracji z osobami słyszącymi itp.