Czynniki wpływające na psychikę przewlekle chorych i kalekich:

1. Czynniki wewnątrzpochodne (endogenne)

Wynikają z ogniska choroby. Są więc następstwem tego, co zachodzi w organizmie człowieka. Stan kalectwa objawia się częstymi dolegliwościami, których w stanie zdrowia nie odczuwamy. Dolegliwości te mogą dotyczyć układu nerwowego lub kumulować się w nim, pod w pływem czynników wewnątrzpochodnych. Trudno jest wtedy utrzymać organizmowi stan równowagi.

2. Czynniki zewnątrzpochodne (egzogenne)

Wynikają ze zmienionego na skutek choroby lub kalectwa środowiska życia danej osoby. U osoby dotkniętej chorobą następują powroty do placówek leczniczych. Wiąże się to ze zmianami środowiska, rozluźnieniem więzi między rodziną, znajomymi, urywanie kontaktów, następuje także inna organizacja życia w placówce, na którą osoba chora nie ma większego wpływu. W placówce są osoby cierpiące i dotknięte różnymi tragediami chorobowymi. Może to nasilić patologię.

Dochodzi czasami do choroby szpitalnej – następstwo niekorzystnych czynników pobytu w szpitalu lub placówkach. Mamy tu procesy prewencyjne (zachowawcze).

Zestawienie metod rewalidacyjnych w pracy z dziećmi chorymi w zakładzie leczniczym

1. Terapia odciążeniowa (spoczynkowa)

• Terapia za pomocą hamowania sennego – udostępnianie racjonalnych warunków dobrego snu.

• Terapia najniższego poziomu czynnościowego – w stanach ciężkich; wybór zajęć o charakterze receptywnym

• Terapia zmniejszonych obarczeń – mniejsze obciążenie niż dotychczasowe; stworzenie nowych warunków

• Terapia za pomocą zmiany bodźców uprzednio obciążających na inne – udostępnienie warunków do „odnowy” przez uczynnianie nie pracujących dotychczas mechanizmów nerwowych (zabawa, rozrywki).

• Terapia odciążeniowa za pomocą uchylania przykrych skojarzeń.

• Terapia odciążeniowa za pomocą zwolnienia długotrwałych napięć i hamowań – zahamowanie: oczekiwania, tęsknoty, niepokoju, tremy, itd.

2. Terapia czynnościowa (uczynniająca)

• Terapia ruchowa – organizowanie racjonalnych dla organizmu codziennych czynności.

• Terapia zabawowa – oddziaływanie przez czynność zabawowa chorego.

• Terapia zajęciowa – najważniejsza jest czynność a nie rezultat; duże znaczenie ma sam wybór.

• Terapia obcowania – obcowanie wychowawcy z dzieckiem.

Choroba szpitalna:

Choroba szpitalna – następstwo niekorzystnych czynników pobytu w szpitalu lub placówkach.

U chorych, którzy spędzili dłuższy czas w szpitalu występuje:

• dezorientacja w miejscu, czasie i sytuacji

• poważne zaburzenia zapamiętywania

• rozpada się normalna, formalna, logiczna struktura wypowiedzi i myślenia

• obserwuje się poważne zaburzenia uwagi, woli i działania

• zaburzenia dobowego rytmu snu i czuwania

• spowolnienie procesów psychomotorycznych, łatwe męczenie się przy najmniejszym wysiłku

Etapy:

1. Protest (bunt).

2. Rozpacz.

3. Zobojętnienie.