Śledź nas na:



Pedagogika specjalna - słowniczek pojęć

Encefalopatia – zaburzenie psychonerwowe wywołane organicznym uszkodzeniem mózgu na skutek urazu, infekcji, zatrucia, niedotlenienia.


Fenyloketonuria – (choroba Follinga), zaburzenie przemiany aminokwasów dziedziczone recesywnie.


Fizjoterapia – leczenie ruchem.


Fonacja – zdolność do wydawania dźwięków głosowych.


Gametopatia – wada rozwojowa wywołana nieprawidłowością komórki rozrodczej o charakterze dziedzicznym bądź nabytym na drodze mutacji, czyli na drodze zmian komórki rozrodczej w ciągu życia jednostki, np. mutacja komórek rozrodczych u kobiet starszych ( po 40 r.ż.) stanowiąca przyczynę zespołu Downa – mongolizm.


Głucho – niewidomy – osoba pozbawiona wzroku i słuchu, czyli dotknięta upośledzeniem sprzężonym analizatora słuchu i wzroku.


Głuchoniemy – osoba głucha, u której nie wykształcono mowy głosowej na drodze specjalnych ćwiczeń artykulacyjnych, z wykorzystaniem wrażeń wzrokowo – dotykowych.


Głuchota – wada słuchu uniemożliwiająca całkowicie lub w stopniu wysokim odbiór bodźców dźwiękowych i nie pozwalająca na normalny rozwój mowy.


Hamowanie – określenie techniczne używane w usprawnianiu. Specjalne techniki wspomagania ruchów mające na celu wyeliminowanie spastycznych lub atetotycznych wzorców, które uniemożliwiają lub zaburzają prawidłowe poruszanie się.


Hemiplegia - (gr. Pl?g? – cios, rana, bijatyka, katastrofa, nieszczęście) - porażenie połowicze, typ m.p.dz. asymetrycznego, w którym tylko jedna połowa ciała jest objęta porażeniem.


Hipotonia – obniżone napięcie mięśniowe przeszkadzające w utrzymaniu pozycji antygrawitacyjnych, a także trudności w rozpoczynaniu ruchów z powodu utraty fiksacji stawów.


Idiotyzm – głębokie upośledzenie umysłowe. Termin wycofany z diagnostyki i klasyfikacji upośledzenia umysłowego w roku 1968 przez WHO. Od roku 1968 dla określenia populacji osób z najgłębszym stopniem upośledzenia umysłowego używa się terminów „głęboki niedorozwój umysłowy” lub „głębokie upośledzenie umysłowe”.


Iloraz inteligencji (I.I.) – globalny wskaźnik poziomu inteligencji danej jednostki wynikający ze stosunku jej wieku, rozwoju umysłowego (ustalonego przez psychologa do wieku życia).


Imbecylizm – umiarkowane upośledzenie umysłowe. Termin wycofany z diagnostyki i klasyfikacji upośledzenia umysłowego w roku 1968 przez WHO. W nowej klasyfikacji tegoż upośledzenia wprowadzono określenia: umiarkowany niedorozwój umysłowy dla populacji osób z I.I. 36 – 51 oraz znaczny niedorozwój umysłowy dla populacji osób z I.I. 20 – 35. Stosowane są też określenia „umiarkowane upośledzenie umysłowe” i „znaczne upośledzenie umysłowe”.


Inteligencja – ogólna zdolność umysłowa, tj. wpływająca na poziom wszystkich procesów intelektualnych, poznawczych, a w szczególności myślenia i uczenia się. Wiąże się ściśle ze zdolnością szybkiej adaptacji do nowej sytuacji zewnętrznej.


Język migowy (mowa migowa) – system znaków manualno – mimicznych używanych przez osoby głuche do porozumiewania się między sobą.


Kinezyterapia – rodzaj terapii ogólnej polegającej na ogólnym wzmacnianiu organizmu poprzez stosowanie różnych rodzajów ruchu.



Zobacz także