Narząd słuchu, podobnie jak inne narządy organizmu może ulec uszkodzeniu na skutek różnych czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Należą do nich czynniki: genetyczne, wrodzone, chorobowe, urazy. Również z wiekiem słuch ulega stopniowemu pogorszeniu i osoby w wieku podeszłym gorzej słyszą.

Klasyfikacja audiometryczna BIAP:

Głuchota – całkowite zniesienie czynności narządu słuchu (słyszenia)) lub głębokie ich uszkodzenie, które pomimo korekcji przy pomocy aparatów wzmacniających (słuchowych) utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia orientację w otoczeniu i porozumiewaniu się z osobami słyszącymi. Głuchota określamy dwa ostatnie uszkodzenia narządu słuchu wymienione w klasyfikacji BIAP.

Niedosłuch – uszkodzenie słuchu, które można skorygować przy pomocy aparatu wzmacniającego (słuchowego), nie powodujące większych trudności i ograniczeń w orientacji w otoczeniu i porozumiewaniu się z osobami słyszącymi. Są to osoby z lekkim i umiarkowanym uszkodzeniem słuchu.

Głuchym – nazywamy człowieka, któremu utrata lub znaczne upośledzenie analizatora uniemożliwia rozumienie mowy ludzkiej przez słuch, i dla którego w pracy i wszelkich zadaniach życia słuch nie ma praktycznego znaczenia.

Głuchym – nazywamy człowieka, który pozbawiony jest słuchu, a więc treści dźwiękowych płynących ze świata i który wskutek tego znajduje się w gorszych warunkach niż słyszący, jeżeli chodzi o poznanie świata zewnętrznego i przygotowania do życia społecznego.